Nagwa is sociaal betrokken en wil graag werken

Achtergrondverhaal

Achttien jaar geleden verhuisde Nagwa met haar man uit Egypte naar Nederland, in de hoop op een betere toekomst. Haar man vond werk en het gezin met drie kinderen slaagde erin rond te komen. Maar na enkele jaren viel haar huwelijk uiteen en zo stond Nagwa er plotseling alleen voor. Ze maakte zich zorgen om de toekomst van haar kinderen. Die zijn inmiddels uit huis en hebben hun leven goed op orde. Ze werkt nu als sociale tolk bij Vluchtelingenwerk Wageningen en is bijna coach.

In haar thuisland was Nagwa actief en zelfstandig. Maar hier in Nederland – ze is 63 jaar en gescheiden – worstelt ze om werk te vinden: "ik wil nog steeds werken. Maar het werk moet passen bij mij. Ik ben verdrietig dat ik hier niet kan werken. Eerst was ik blij, maar daarna mijn waarde is niks. Ik heb een universitair diploma als accountant. Ik was een actieve vrouw in Egypte. Ik heb motivatie. Maar Nederland helpt mij niet met werk." 

Ondanks haar financiële situatie vindt Nagwa voldoening in het helpen van andere mensen. Ze helpt nieuwkomers die alleen Arabisch spreken, vertaalt voor hen en legt uit hoe alles in Nederland werkt. Financieel gezien kan Nagwa rondkomen van haar uitkering. Dankzij haar achtergrond als accountant weet ze precies waar haar geld naartoe gaat. Ze leeft bescheiden, vermijdt luxe-uitgaven zoals uit eten gaan en kookt altijd thuis. Ondanks haar financiële beperkingen ervaart Nagwa geen stress, ze heeft haar financiën onder controle.

Nagwa heeft haar unieke uitdagingen. Als we haar vragen of er dingen zijn die stress bij haar veroorzaken, antwoordt ze: "Ja, saai. Elke dag is hetzelfde. Ik ben een actieve vrouw. Ik vind het saai. Ik ben bang voor een saaie toekomst. Ik probeer alles, maar wat moet ik doen? In Nederland is de kans klein." 

Ze benadrukt het gebrek aan motivatie onder nieuwkomers die een uitkering als een kans zien en ze gelooft dat de overheid meer moet doen voor mensen boven de zestig jaar. Ze pleit voor speciale reispasjes zodat mensen met een uitkering gratis of tegen een gereduceerd tarief met het openbaar vervoer kunnen reizen. Voor haar zou dit de sleutel tot vrijheid en sociale verbondenheid zijn.