Miekes angst beïnvloedt haar dagelijkse beslissingen

Maak kennis met Mieke*, een intelligente vrouw vol veerkracht en passie. Mieke vult haar dagen met vrijwilligerswerk, meditatie, en het verzorgen van haar eigen moestuin. Creativiteit en sport zijn haar andere grote liefdes. Haar huis is een warme thuisbasis en Wageningen voelt voor haar als een fijne plek om te zijn.

Al heeft het leven ook zijn uitdagingen. Haar gezondheid laat het momenteel niet toe om te werken en ze is in herstel, zoekend naar manieren om langzaam weer terug te keren zonder zichzelf te overbelasten. Financieel gezien prijst ze zichzelf gelukkig met een lage huur en met het ontvangen van huur- en zorgtoeslag, maar haar gezondheid brengt ook extra kosten met zich mee. Haar financiën zorgen dus best voor zorgen.

Mieke is een vechter, iemand die haar financiën beheert met zorg en toewijding. Ze houdt haar uitgaven nauwlettend in de gaten, ondanks dat ze moeite heeft het overzicht te bewaken wanneer ze welke regeling kan aanvragen. Ze spaart voor wat echt belangrijk is. Het is een tijdrovende en energie-intensieve taak die haar soms stress bezorgt, maar ze vindt altijd wel een weg.

Een opmerkzame vriend wees Mieke op regelingen die op haar van toepassing zijn. Het was een openbaring, maar later ook een bron van stress, vooral als het aankomt op het invullen van formulieren en het verstrekken van bankafschriften. De angst om iets verkeerd te doen en de onzekerheid over wat wel en niet toegestaan is, houden haar 's nachts wakker en zetten haar leven op zijn kop.

De afstand tussen Mieke en de gemeente lijkt soms groot. Gebrek aan communicatie, vooral in de beginjaren van haar Wajong-uitkering, liet haar in het duister tasten. Het invullen van talloze digitale formulieren is een tijdrovende en emotioneel zware klus voor haar, waardoor ze zich onzeker voelt tegenover de instanties die haar zouden moeten helpen. Ze krijgt het gevoel dat de gemeente denkt dat ze misbruik wil maken van de regelingen, bijvoorbeeld als er bij een aanvraag wordt gevraagd of ze de waarheid heeft gesproken. "Als je te maken hebt met instanties, of dat nu de gemeente

is of het UWV, dan kan dat spanningen opleveren als: Kan ik dit wel zeggen? Mag dit wel? Krijg ik daar geen straf voor? Doe ik niets verkeerd …? Ik zal waarschijnlijk in de eerste jaren regelingen hebben gemist. Toen ik me voor de Wajong aanmeldde, was er niet ergens een communicatie van 'hé, er bestaat ook zoiets als minimaregelingen.'" 

Voor haar gaat het niet om veel of weinig geld hebben; het gaat erom te kunnen voorzien in basisbehoeften en mee kunnen doen in de samenleving. "Maar het belangrijkste wat mij betreft, is de toegankelijkheid van de regelingen. Het zijn er best wel heel veel met allemaal andere voorwaarden. Dat was voor mij wel een eyeopener hoeveel onzekerheid of ongemak het geeft om die regelingen aan te vragen en daarmee bezig te zijn. Dus als daar iets van verlicht kan worden, dan ben ik de eerste die daar heel blij mee is."

In haar verzoeken aan de gemeente, in haar strijd voor begrip en haar zoektocht naar een beter leven, blijft Mieke vastberaden en hoopvol. Ze verlangt vooral naar meer begrip, een simpeler aanvraagsysteem en vooral meer vertrouwen.

* Mieke heeft een andere naam in het echt, zo houden we haar gegevens privé.