Leven van dag tot dag: Mona’s beperkingen en dromen

Achtergrondverhaal

Mona* is 19 jaar geleden naar Nederland gekomen. Ze heeft hier in de zorg gewerkt, maar moest daar drie jaar geleden stoppen vanwege haar schouderblessure. Ze is betrokken bij verschillende organisaties en heeft een goede band met een oudere dame die ze helpt met boodschappen doen. Mona heeft een sociaal netwerk waar ze tevreden over is.

Financieel gezien zoekt Mona niet snel hulp en probeert ze problemen zelf op te lossen. Als ze moeite heeft met brieven, vraagt ze anderen om hulp. Ze heeft weinig contact met haar klantmanager en mist informatie over minima regelingen, vooral over de bijzondere bijstand. Soms vormt de Nederlandse taal ook een barrière.

Mona ervaart moeilijkheden rond haar uitkering vanwege haar fysieke klachten.

Ze wil graag werken, maar kan dat niet vanwege haar blessure. ". Geestelijk wil ik graag werken, maar lichamelijk kan het niet. Ik wil graag in de thuiszorg werken, maar door mijn blessure en de taal kan dat niet. Ik ben bezig om dit te accepteren, maar dat is niet makkelijk"

Ze doet vrijwilligerswerk en wil graag geld naar haar familie in Ethiopië sturen, maar dat lukt haar niet. "Ik wil graag naar Ethiopië gaan, of geld naar mijn familie sturen. Bij ons is het normaal dat je als volwassene iets voor je familie doet. Het is niet verplicht, maar je wilt het gewoon graag. Ik vind het jammer dat ik dat niet kan doen." 

Desondanks maakt ze zich geen zorgen en leeft van dag tot dag, wat haar rust geeft: "Als ik me zorgen zou maken, het gaat niets verbeteren. En ik ben een mens, ik leef gewoon voor vandaag."

Mona wil graag dat vrijwilligerswerk wordt gestimuleerd en dat mensen beter worden voorgelicht over wat het inhoudt. Het imago van vrijwilligerswerk moet positiever worden en mensen moeten weten dat veel vrijwilligerswerk vergoed wordt. Mona pleit voor duidelijke communicatie en meer ondersteuning vanuit de gemeente.

* Mona heeft een andere naam in het echt, zo houden we haar gegevens privé.